سلام دخمل نازم

اين اولين كلمات دست نوشته هاي ماماني براي توئه كه پارسال توي همين روز نوشتم باورش برام سخته که یکسال از اون روزا گذشته ومن شاهد بزرگ شدن هرروز توام هر خطو که میخونم هزارتا خاطره برام زنده میشه

((عزیزدلم از الان باید حسابی مواظب تو باشم.. از الان تا اخر عمرم.....فردا باید برم سونوگرافی برای اخرین بار تورو توی صفحه مونیتور میبینم...انشاا...که همه چی عالی باشه...اخ وقتی یادم می افته یکماه دیگه اینموقع بیشتر از ده روز از اومدنت میگذره دلم میلرزه....))

سیصدوشصت وچند شب وروز از اون روز میگذره حالا تو با اون چهار تا دندون درشتو قشنگت به من میخندی.. عروسک کوچیکتو میذاری روی پاتو ادای منو در میاریو پیش پیش میکنی تا بخوابه...  دستتو میگیری به هرجاییو بلند میشیو بااحتیاط قدم بر میداری...نانای میکنی بای بای میکنی....وهزار تا کار دیگه که یه روزی ارزوی منو بابایی بود که انجامش بدی....دختر قشنگم...عزیزترینم...دیروز وقتی از سرکار اومدمو از پشت پنجره به من میخندیدی احساس غرور کردم....هزار بار از خدا ممنونم که منو قابل دونست که حس مادری رو تجربه کنم ومن این حسو با تموم گنجای دنیا عوض نمیکنم